Sonrisa - 2008-12-20 12:04:27

Quickstep to taniec towarzyski należący do grupy tańców standardowych. Po raz pierwszy w Europie pojawił się w Anglii, w pierwszej połowie ubiegłego stulecia, będąc poniekąd szybką odmianą fokstrota. Podobnie jak fokstrot charakteryzuje się metrum parzystym (4/4). Przy tempie 48-50 taktów/min, quickstep jest najszybszym tańcem standardowym (od 2 do 8 kroków w takcie, średnio 4). Jak każdy z tańców standardowych jest tańczony w trzymaniu zamkniętym (nie dotyczy tzw. stylu amerykańskiego).

Quickstep należy do grupy tańców swingowych, jednak ze względu na szybkie tempo, akcja swingowa jest mniej wyraźna, niż w fokstrocie. (Akcja swingowa to przyspieszenia i zwolnienia ruchu podobne to wykonywanych przez huśtawkę, czyli swing po angielsku, będącej odpowiednio na dole i na górze).

Charakterystyczną cechą quickstepa są podskoki, sprawiające wrażenie, jakby tańcząca para poruszała się ponad powierzchnią parkietu oraz kicki (czyli wykopy nogami a powietrze). Choć w zasadzie nie wykonuje się podskoków, to szybkie tempo tańca sprawia, przy krokach tańczonych w tempie 8/takt (czyli rozliczanych jako quick-and-quick) tancerze samoistnie wznoszą się w powietrze. Charakterystyczne figury quickstepa, to np. Progressive Chasse (wrażenie unoszenia się nad parkietem), Woodpecker (z kickami) oraz Rocket (oba efekty na raz).

Takt: 4/4
Tempo: 50 taktów na minutę

Zarys historii
Historia quickstepa wiąże się nierozerwalnie z historią fokstrota jako, że quickstep od fokstrota się wywodzi. Do 1924 roku orkiestry grały fokstrota w tempie 30-32 taktów na minutę. PóĽniej jednakże londyńskie orkiestry zaczęły grać fokstrota także i w szybszym tempie. Tancerze uwzględniając wpływy rytmów charlestona na muzykę fokstrotową zaczęli przystosowywać swoje kroki do tego tempa i nazwali je quick-time foxtrot. Krótko mówiąc quickstep stawał się stopniowo szybszą odmianą fokstrota czym pozostał do dnia dzisiejszego zachowując jednakże swój odrębny charakter i odmienny od fokstrota styl.

Styl i charakter tańca
Quickstepa tańczy się na całych stopach, w szybkim tempie. Tańczący poruszają się płynnie, posuwiście, bez zbędnych zatrzymań i dodatkowych przyruchów. Ciała tańczących są praktycznie cały czas w ruchu.

Postawa taneczna
Partner ze swoją partnerką ustawiają się naprzeciwko siebie w postawie naturalnie wyprostowanej, biodra blisko siebie, twarze zwrócone lekko w lewo, głowy uniesione. Prawa dłoń tancerza znajduje się w okolicach lewej łopatki tancerki, pozostałe, połączone ręce unoszą na wysokość głowy tancerki.

Rytm
Dwa pierwsze kroki są wolne, półtaktowe, kolejne dwa zaś szybkie, ćwierćtaktowe. Całość mieści się w sześciu uderzeniach, co daje półtora taktu.

Technika
Robimy długie kroki, stawiamy nogi do przodu od pięty, do tyłu od palców, do boku zaś na palcach. Nogi należy prowadzić wąsko, a ciężar ciała należy niezwłocznie przenosić na nogę, która wykonała krok.

GotLink.plbusy Passau wynajem autobusów Piła rasy świnek morskich